OTHO II

OTHO II
I.
OTHO II
Gerhardi modo dicti, ex filio Henrico, marito Mariae, Godofredi II. Hierosolym. Regis filiae (quae magnam Velaviae protionem dotis locô accepit) nepos, fratri Gerhardo II. successit: de Velaviae iure, cum Balduino Traiecti Episcopo, Florentio Hollandiae et Theodoro Cliviae, Comitibus', post fratrem cruentis proeliis decertavit, donec sententiâ latâ eam illi Fridericus I. Imperator addixit. Quem postea. contra Saracenos sequutus, praestitae fortiter operae praemia redux impetravit. Neo magum et Emmericum oppida ad Rhenum Vahalimque florentissima, Cliviae Ducî erepta: e quibus tamen Emmericum, temporis tractu, ad Cliviae Duces rediit. Obiit A. C. 1202. seu, ut Merula habet, 1205. Pater Henrici, ob vitae sanctimoniam, Divis adscripti: Gerhardi III. successoris, Othonis veteris Traiecti Episcopi; Adelheidae, quae Guilhelmo I. Hollandiae et Zelandiae Comiti et Margarethae, quae Adolfo Comiti Marcae, nupsêre.
II.
OTHO II
Mathematicarum et aliarum Scientiarum amator singnlaris: Frater Ruperti Ratisbonensis, Iohannis Augustani et Alberti Argentinensis, Episcoporum, quorum hic de Episcopatu bene meritus et con cubinatus Sacerdotum summus fuit osor. Qui omnes cum caelibes decessissent, ipsis cum Othonis I. linea defecit.
III.
OTHO II
Roman. Imperat. dictus Sanguinarius, successit Othoni I. patri, quô vivô iam coronatus, Graecos, Saracen osque in Italia vicerat. Mortuô patre, agnatum suum Henricum Bavariae Ducem Imperium sibi vindicantem Ratisbonae oppugnavit, proscripsit, exiliô multavit. Bavaros rebelles subegit. Danum, Bohemum et Polonum terruit. A Lothario Rege, quod Carolo fratri eius inferiorem Lotharingiam, sub Imperii fide, concesserat, Aquisgrani vix non oppressus, recipientem se Lutetiam nsque persequutus est, et de Lotharingia pro lubitu statuit. Pace dein illi datâ, A. C. 980. rogatu Benedicti VII. in Italiam transgressus, Graecos Imperatores adortus est, sed ab iis Saracenorum auxiliô victus, in Calabria ad Basentellum, Italorum perfidiâ, captus, persolutôque lytrô, et beneficiô Graecae linguae, Mercatorem se simulans, scaphâ effugit: Beneventum exussit, de Principibus Italis, conviviô ferali eos in Vaticano excipiens, poenas meritas sumpsit, hinc Sanguinarius ab illis, sicut a Saracenis, quos in mari cruentissimô devicerat praeliô, Pallida Saracenorum mors, dictus. Obiit, post Comitia Veronae habita, Romae, an sagittae venenatae vulnere, an animi maerore? A. C. 983. Imperii 10. mens. 7. Leo Ostiens. l. 2. Dietmar. l. 3. Chron. Sigebertus, Marianus Scotus, Crantz. etc.
IV.
OTHO II
cognomine Berne, fil. Mauritii, condidit Delmenhorstum arcem A. C. 1247.
V.
OTHO II
fil. Alberti II. qui Ascaniam restaurâsse, et Bernburgum condidisse dicitur: Frater fuit Sigismundi et Alberti. Eô genitus
VI.
OTHO II
fil. Suantibori II. minimi natu filii Branimi praefati, fratrem habuit Casimirum VI. cuius ex filio Ioachimo nepost fuit,
VII.
OTHO II
fil. maior natu Henrici praefati, frater Henrici (qui, factâ cum fratre hereditatis patitione, Beylsotenii dominium nactus est) ditionem paternam auxit, Comitatus Viandensis, Baronatus S. Viti et parte dominii Grimbergensis adiectione. Belli gerendi peritissimus et consilium animi magnitudine egregie temperans, decessit A. C. 1369. Eius memoriam aulaeum servat, in arce Dillenburgica, cui haec intexta: Otho, Comes de Nassau, bellicae rei expertissimus, egregia et memoratu digna in vita peragens facinora; uxorem habuit D. a Leyden, de Viana, unicam filiam etc. Liberi eorum erant, Henricus, in adorescentia defunctus: Iohannes, Patris successor, et Otho, idem cum Henrico satum expertus. Inter Iohannis filios, Engelberto quoque fil. fuit Otho, sed itidem sine prole exstincuts.
VIII.
OTHO II
fil. prioris, in Palaestina strenue se gessit, ludolfum Archiepiscopum Magdeburgensem et Conradum Episcopum Halberstadiensem A. C. 1203. cepit, obiitque paulo post improlis, successore fratre Albertô II. quô ex Mechtilde Marchionis Lusatiae filia, nati sunt Iohannes, (pater Iohannis II. Othonis et Conradi) ac
IX.
OTHO II
qui Patri successit A. C. 1451. Sed cum in eo A. C. 1464. mortuo, ramus defecisset, acre inter Brandeburgicos, quibus Imperator Fridericus III. feudum contulerat, et Agnatos reliquos Wolgastensis rami bellum ortum est; praesertim cum in Historiarum tenebris series genealogica, quod ab eadem descenderint origine, doceri satis non posset. Sed penes Wolgastenses mansit victoria, et Wartislaus X. ac Ericus II. fratres, Othoni successerunt.
X.
OTHO II
quô genitus,

Hofmann J. Lexicon universale. 1698.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • Otho — Otho, IA U.S. city in Iowa Population (2000): 571 Housing Units (2000): 245 Land area (2000): 0.445692 sq. miles (1.154338 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 0.445692 sq. miles (1.154338 sq. km)… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • Otho, IA — U.S. city in Iowa Population (2000): 571 Housing Units (2000): 245 Land area (2000): 0.445692 sq. miles (1.154338 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 0.445692 sq. miles (1.154338 sq. km) FIPS code:… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • Otho — Otho,   Marcus Sạlvius, römischer Kaiser (seit 15. 1. 69), * Ferentinum (heute Ferentino, Provinz Frosinone) 28. 4. 32 n. Chr., ✝ (Selbstmord) bei Cremona 16. 4. 69; seit 58 Statthalter der Provinz Lusitania, schloss sich 68 der Empörung gege …   Universal-Lexikon

  • Otho — Otho, 1) T. Roscius O., Volkstribun, setzte 66 v. Chr. das Gesetz (Lex Roscia) gegen den Willen des Volks mit Ciceros Hülfe durch, daß den Rittern ein besonderer Platz im Theater (s.u. Quatuordecim ordines) angewiesen wurde. 2) Lucius Salvius O …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Otho — Otho, Marcus Salvius, röm. Kaiser, geb. 32 n. Chr. zu Ferentinum in Etrurien, war Neros Vertrauter und Genosse seiner Ausschweifungen und trat demselben 59 seine Gemahlin Poppäa Sabina ab, wurde aber von dem eifersüchtig werdenden Kaiser nach… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Otho — Otho, Marcus Salvius, röm. Kaiser, geb. 32 n. Chr., nach Galbas Ermordung Jan. 69 von den Prätorianern zum Kaiser ausgerufen. Er unterlag aber gegen Vitellius bei Cremona 16. April 69 und gab sich selbst den Tod …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Otho — Otho, Marcus Salvius, röm. Kaiser 69 n. Chr., zuerst Günstling Neros, der ihm sein Weib Poppäa nahm und ihn als Statthalter nach Lusitanien schickte. Dort schloß O. sich an Galba an, als ihn dieser aber nach Neros Tod nicht adoptirte, stürzte u.… …   Herders Conversations-Lexikon

  • Otho — (römischer Kaiser) …   Die deutsche Rechtschreibung

  • othoȝte — pa. tense of ofthink Obs., to repent …   Useful english dictionary

  • Otho — For other uses, see Otho (disambiguation). Otho 7th Emperor of the Roman Empire Bust of Otho Reign 15 January 69 – 16 April 69 …   Wikipedia

  • Otho — Portrait Othos auf einer zeitgenössischen Münze Marcus Salvius Otho (* 28. April 32 in Ferentium; † 16. April 69 in Brixellum) war vom 15. Januar 69 bis zu seinem Tod drei Monate später römischer Kaiser. Er war einer der vier Kaiser des… …   Deutsch Wikipedia

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”